15 بۆیه ئاگاداربن چۆن ڕهفتار دهكهن، نهک وهک نهزان، بهڵكو وهک دانا،
15 ئاگاداربن چۆن دەژین، نەک وەک نەفام، بەڵکو وەک دانا،
گێل و نهزان بووم. لهلای تۆ وهک ئاژهڵم لێهات.
ئهوهتا من وهک كاوڕ به نێو گورگاندا دهتاننێرم. جا دانا بن وهک مار و ساكار بن وهک كۆتر.
پێنج لهوان دانا بوون، پێنجیش گێل.
پیڵاتوس بینی سوودی نییه و خهریكه ئاژاوه ڕوودهدات، ئاوی هێنا و لهبهردهم كۆمهڵهكه دهستی شوشت و وتی: “من بێتاوانم له خوێنی ئهم بێتاوانه! له ئهستۆی ئێوهیه!”
وتی: “گوناهم كرد كه خوێنێكی بێتاوانم ڕادهست كرد”. وتیان: “به ئێمه چی؟ خۆت دهزانیت!”
ئینجا ئیشۆع پێی فهرموو: “ئاگادار به، به كهس مهڵێ، بهڵكو بڕۆ خۆت پیشانی كاهینهكه بده و ئهو قوربانییهی مووشێ فهرمانی كردووه پێشكهشی بكه، وهک گهواهییهک بۆیان”.
ئهویش پێی فهرموون: “ئهی گێل و دڵخاوهكان له باوهڕهێنان به ههموو ئهوهی پێغهمبهران باسیان كردووه!
برایان، له بیركردنهوهدا منداڵ مهبن. له خراپهدا وهك منداڵ بن، بهڵام له بیركردنهوهدا پێگهیشتوو بن.
ئهی گهڵاتیهییه گێلهكان! كێ جادووی لێكردوون بۆئهوهی ملكهچی ڕهوا نهبن؟ لهپێش چاوتان وێنهی ئیشۆعی مهسیح به لهخاچدراوی كێشرا!
ئایا تاكو ئهم ڕادهیه گێلن! كه به ڕووحهكه دهستتان پێكرد، ئێستا به جهسته تهواوی دهكهن؟
له خۆشویستندا ڕهفتار بكهن، وهک مهسیح خۆشیویستین و له پێناوی ئێمهدا خۆی بهدهستهوه دا، قوربانییهک و سهربڕاوێک، بۆنخۆش بۆ خودا.
ئێوهش با ههر یهكێكتان ژنهكهی وهک خۆی خۆشبووێ، ژنیش ڕێز له مێردهكهی بگرێت.
تهنها به شێوهیهک بژین كه شایستهی ئینجیلی مهسیح بێت، تاكو كاتێ بێم و بتانبینم یاخود لهنێوتان نهبم و ههواڵتان ببیستم، كه له یهک ڕووحدا جێگیرن و به یهک دڵ تێدهكۆشن بۆ باوهڕی ئینجیل،
بۆیه ئێمهش لهو ڕۆژهی بیستمان بێ وهستان له پێناوی ئێوه نوێژ دهكهین و داواكارین، تاكو پڕبن له زانینی خواستی ئهو، به ههموو دانایی و تێگهیشتنی ڕووحی.
به دانایی لهگهڵ ئهوانهی دهرهوه ڕهفتار بكهن، كات بقۆزنهوه.
ئاگاداربن پاداشتی خراپه به خراپه مهدهنهوه، بهڵكو ههمیشه بۆ یهكتری و بۆ ههمووان كۆشش بكهن بۆ چاكه.
بهڵام ئهوانهی دهیانهوێ دهوڵهمهند بن، دهكهونه تاقیكردنهوه و داو، زۆر ئارهزووی گهوج و زیانبهخش كه مرۆڤ تێبكهوێت و لهناوبچێت.
ئاگاداربن قسهكهرهكه ڕهت مهكهنهوه. چونكه ئهگهر ئهوانهی قسهكهری سهر زهوییان ڕهتكردهوه دهرباز نهبووبن، ئایا چهند كهمتر ئێمه دهرباز دهبین كه له قسهكهری ئاسمان ههڵگهڕاینهوه!
كێ لهنێوتاندا دانا و زانایه؟ با به ڕهوشتی باشی كردارهكانی پیشان بدات كه له دڵنهرمی داناییهوهیه.
به گوێڕایهڵیتان بۆ ڕهوا خۆتان بێگهرد بكهنهوه بۆ خۆشویستنی برایانهی بێ ڕووپامایی، به دڵێكی بێگهرد به توندی یهكتریتان خۆشبووێ.
كهوتمه بهرپێی تاكو كڕنۆشی بۆ ببهم. بهڵام پێی وتم: “وا مهكه! منیش لهگهڵ تۆ و برایانت بهندهی هاوكارم، ئهوانهی پابهندن به گهواهییان بۆ ئیشۆع. كڕنۆش بۆ خودا ببه! چونكه گهواهیی ئیشۆع ڕووحی پێشبینییه”.