4 پهتڕۆس لهگهڵ یوخهننهن تێیڕووانی، وتی: “سهیرمان بكه!”
4 پەترۆس و یۆحەنا بە وردی تێیانڕوانی، ئینجا پەترۆس گوتی: «سەیرمان بکە!»
ئینجا سیپارهكهی پێچایهوه، ڕادهستی ڕاژهوانهكهی كرد و دانیشت. ههموو ئهوانهی له كهنیشت بوون چاویان تێبڕی بوو.
ئیشۆع پێی فهرموو: “ئهی پێم نهووتی: ئهگهر باوهڕ بهێنیت شكۆی خودا دهبینیت؟”
ئیشۆع ئهم كابرایهی بینی پاڵكهوتووه و زانی ماوهیهكی درێژه وایه، پێی فهرموو: “دهتهوێ چاكبیتهوه؟”
به ترسهوه سهیری كرد و وتی: “ها گهورهم؟” پێی فهرموو: “نوێژهكانت و چاكهكانت وهک یادهوهری بهرز بوونهتهوه بهردهم خودا.
به وردی سهیرم كرد و تێمڕووانی، چوارپێی زهوی و ئاژهڵی كێوی، خشۆک و باڵندهی ئاسمانم بینی.
له كاتی نوێژی كاژێر نۆ، پهتڕۆس و یوخهننهن سهركهوتن بۆ پهرستگا.
كاتێ پیاوه ئیفلیجهكه وا چاكبووهوه به پهتڕۆس و یوخهننهنهوه لكابوو، ههموو گهل به سهرسامییهوه ڕایانكرده لایان بۆ ئهو ههیوانهی كه پێی دهووترا “ههیوانی شلیمون”.
كاتێ پهتڕۆس ئهمهی بینی، وهڵامی گهلهكهی دایهوه: “پیاوانی ئیسڕائیل، چیتانه لهمه سهرسام بوونه؟ بۆچی چاوتان تێبڕیوین وهک ئهوهی به توانا یان به خواترسیمان وامان كردووه ڕێ بكات؟
پهتڕۆس و یوخهننهنی بینی به نیازن بێنه نێو پهرستگا، داوای خێری لێكردن.
ئهویش چاوی تێبڕین و چاوهڕێی دهكرد شتێكیان لێ وهرگرێت.