3 منیش به لاوازی و ترس و لهرزێكی زۆرهوه لهلاتان بووم.
3 منیش بە لاوازی و ترس و لەرزێکی زۆرەوە لەلاتان بووم.
ئینجا به ئهمفیپۆلیس و ئهپۆلۆنیادا تێپهڕین و گهیشتنه تسلۆنیقێ كه كهنیشتی جووی لێبوو.
لهدوای ئهمه پۆڵۆس ئهتینۆسی بهجێهێشت و هاته قۆرنتێ.
لهو سهردهمهی گالیۆن فهرمانڕهوای ئهخائیه بوو، جووهكان یهک دهست دژی پۆڵۆس ههستان و بۆ تهختی دادگایان هێنا،
بهڵام كاتێ بهرهنگارییان كرد و كفریان كرد، كراسهكهی تهكاند و پێی وتن: “خوێنی خۆتان لهسهر خۆتان! من بێتاوانم. له ئێستاوه دهچمه لای نهتهوهكان”.
خۆم وهک پۆڵۆس، به نیانیی مهسیح داواتان لێ دهكهم كهوا دهڵێن شهرمنم كاتێ ڕووبهڕووم لهگهڵ ئێوه، بهڵام بهسهرتانهوه بوێرم كه لێتان دوورم.
چونكه ههندێک دهڵێن: “پهیامهكان قورس و بههێزن، بهڵام ئامادهبوونی خۆی لاوازه و قسه بهتاڵه”.
چونكه ههرچهنده له لاوازیدا لهخاچدرا، بهڵام به هێزی خودا زیندووه. ئێمهش لهودا لاوازین، كهچی به هێزی خودا لهگهڵ ئهودا بۆ ئێوه دهژین.
چونكه ئێمه شادین كه لاوازین و ئێوه بههێزن، نوێژی ئێمهش بۆ تهواویی ئێوهیه.
بۆیه كه ئهم ڕاژهمان ههیه، وهک بهر بهزهیی كهوتین، شكست ناهێنین،
بۆیه شكست ناهێنینن، بهڵكو ئهگهر به ڕواڵهتیش لهناوبچین، ئهوا ناوهڕۆكمان ڕۆژ به ڕۆژ نوێتر دهبێتهوه.
بهڵكو له ههموو شتێكدا وهک ڕاژهوانی خودا خۆمان دهردهخهین. به دانبهخۆداگرتنی زۆرمان، له تهنگانه، ناخۆشی و لێقهومان،
دڵیشی زیاتر بۆتان دهچێت كه یادی گوێڕایهڵی ههمووتان دهكاتهوه، چۆن به ترس و لهرزهوه پێشوازیتان لێكرد.
چونكه لهوهتهی هاتووینهته ماقیدۆنیا، جهستهمان حهسانهوهی نهبووه، بهڵكو له ههموو لایهک ههراسان بووین. له دهرهوه ناكۆكی و له ناوهوه ترس.
كۆیلهكان، گوێڕایهڵی گهورهكانتان بن بهپێی جهسته، به ترس و لهرزهوه به ساكاری، وهک بۆ مهسیح بێت،