اِنجِیل شریف (لُوقا) 7:39 - Mirpuri-Pahari Bible

³⁹ جیہڑے ویلے اُس فریسی جِس حضرت عِیسیٰ کی کھاݨے نی دعوت دِتی وی سی، اے گل تکی، تے اپݨے دِلے وِچ آخیا، ”اگر اے بندہ سچا نبی ہوݨا، تے اِس کی پتہ لغی جاݨا چاہی نا سی کہ اے جناݨی جیہڑی اُس کی ہتھ لاݨی پئی کِتنی بدکار تے غُنہگار اَے!“

اِنجِیل شریف (لُوقا) 7:39 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

اِنجِیل شریف (لُوقا) 12:17

اے گل تکی کے او سوچݨ لغا، ’اِتنی زیادہ فصل سنبھالݨے واسطے مہاڑے کول جغہ نی۔ ہُݨ میں کَے کراں؟‘

اِنجِیل شریف (لُوقا) 15:2

پر فریسی فِرقے نے لوک تے شرِیعت نے علمأ اُنہاں کی تکی کے خفا ہوئی کے آخݨے سݨ، ”اے بندہ تے غُنہگار لوکاں نال دوستی کرنا اے بلکہ اُنہاں نال بہی کے کھاݨا پِیݨا وی اے!“

اِنجِیل شریف (لُوقا) 16:3

مُنشی سوچیا، ’مالک تے مِکی کَڈھݨا چاہݨا اے، پر میں کَے کَرساں؟ میں کھُدائی نا کم ناں کری سکݨا۔ خَیر مَنگݨے تُوں وی مِکی شَرم اچھݨی اَے۔

اِنجِیل شریف (لُوقا) 18:4

کافی عرصے تک جَجّے اُس واسطے کُجھ ناں کِیتا۔ آخرکار اِک دیہاڑے اُس سوچیا، ’بیشک مِکی کُسے نا ڈَر نی، ناں تے خُدا نا تے ناں ہی کُسے اِنسان نا۔

اِنجِیل شریف (لُوقا) 3:8

ہُݨ تُساں اِیئے جہے کم کرو جِنہاں تُوں ثابت ہووے کہ تُساں واقعی توبہ کِیتی اَے۔ اپݨے دِلاں وِچ اے گل ناں آخو، ’اَساں حضرت اِبراہِیم نی اولاد آں‘۔ میں تُساں کی پُورے یقِین نال اے گل آخݨا آں کہ اللّٰہ تعالیٰ چاہݨا تے اِنہاں بَٹّیاں تُوں وی حضرت اِبراہِیم واسطے اولاد پیدا کری سکݨا اَے!

اِنجِیل شریف (لُوقا) 7:16

سارے لوک حیران ہوئی گئے، تے اللّٰہ تعالیٰ نی تعرِیف کری کے آخݨ لغے، ”اللّٰہ تعالیٰ اَساں پر اپݨی نظرِ کرم کری شوڑی اَے! اُس اَساں پر اپݨا نبی پہیجیا اَے!“

اِنجِیل شریف (لُوقا) 7:37

تے شہر نی اِک بدنام قِسم نی جناݨی آئی۔ اُس کی پتہ سی کہ حضرت عِیسیٰ اُس فریسی بندے نے کہار دعوت اپر آئے وے اݨ۔ او جناݨی سنگِ مَرمَر نی بوتلاں وِچ بہُوں ہی قیمتی عطر بائی کے ہِݨی آئی،

اِنجِیل شریف (لُوقا) 7:38

تے حضرت عِیسیٰ نے پَیراں کول کھلی کے روݨ لغی۔ او اِتنی روئی کہ اُس نے اَتھرُوئاں نال عِیسیٰ نے پَیر مُبارک سِجی گئے۔ اے چِیز تکی کے جناݨی اپݨے بالاں نال اُنہاں نے پَیر پُونجہے، تے پَیراں اپر چُمیاں دِتیاں تے اُنہاں اپر عطر لایا۔

اِنجِیل شریف (لُوقا) 7:40

حضرت عِیسیٰ اُس فریسی بندے کی آخیا، ”شمعُون، مِکی تہاڑے نال کُجھ گل کرنی اَے۔“ اُس آخیا، ”ٹھِیک اے حضُور، فرماؤ!“