8 پَر رب حضرت نُوح پر خُوش سی۔
تُساں مہاڑے پر بہُوں رحم کیتا، تے مہاڑی جان بچائی اے. میں پہاڑیاں تک ناں جائی سکݨا. کُدرے اے ناں ہووے کہ او مصیبت مہاڑے پر آئی جائے تے مری جاں۔
فِر فرِشتے آخیا، ”مَریم، تُوں ڈر ناں! اللّٰہ تعالیٰ تہاڑے اپر فضل کِیتا اَے۔
تے جِس طرح حضرت نُوح نے زمانے وِچ ہویا سی، اُسے طرح اِبنِ اِنسان یعنی کہ مہاڑے دُوئی واری اچھݨے نے ویلے ہوسی۔
