Da Awlmechtich Hah zayld en dawk havva, vo eah geyyich awl di hohcha un shtolsa is, geyyich alli-ebbah es sich ufblohst. Si zayla niddah gebrocht vadda.
Es shvatt fumm Hah is foll bloot, un is satt funn fett, fumm bloot funn lemmah un gays, fumm niahra-fett funn shohf-bekk. Fa da Hah macht en opfah in Bozra un en grohsi shlacht in Edom.
No habb ich ksawt, “Vay zu miah, ich binn faloahra! Fa ich binn en mann mitt unreini leftz, un ich voon unnich en leit mitt unreini leftz; avvah doch henn mei awwa da Kaynich, da Awlmechtich Hah, ksenna.”
Avvah sellah dawk heaht zu Gott da Awlmechtich Hah, da dawk es eah zrikk betzawld, da dawk es eah sei feinda shtrohft. Sei shvatt frest biss es satt is, biss es nimmi dashtich is fa bloot. Fa Gott, da Awlmechtich Hah, macht en shlacht-opfah im land funn di natt, beim Euphrates Revvah.
Dei lasht is uf dich kumma, du es im land voonsht. Dei zeit is kumma. Da dawk funn druvvel is nayksht. Es zayld nimmi fraylich ksunga vadda uf di berga.
Em Hah sei shtimm dunnaht fannich sei greeks-gnechta; sei greeks-mennah sinn shteik un feel, un mechtich sinn selli es eem heicha. Da dawk fumm Hah is grohs un shreklich, veah kann's ausleida?
Vann ayns funn di dohda iahra freindshaft kumd fa si aus em haus drawwa un fabrenna, un eah frohkt ebbah es fashtekkeld is datt, “Is ennich ebbah bei diah?” Un eah sawkt, “Nay,” no sawkt eah, “Sei shtill! Miah daufa nett even em Hah sei nohma sawwa.”
In sellem dawk,” sawkt da Awlmechtich Hah, “zayla di leedah im tempel zu heiles gedrayt vadda. Dohdi leit zayla ivvahrawlich sei; si zayla naus kshmissa vadda un alles vatt shtill!”
Da grohs dawk fumm Hah is nayksht; eah is nayksht un kumd kshvind. Heichet, da dawk fumm Hah zayld biddah sei, even da shteiksht mensh zayld naus greisha.
“Gukket moll, en dawk is am kumma es brenna zayld vi en offa. Awl di shtolsa un gottlohsa zayla sei vi shtroh, un sellah dawk es am kumma is shtekt si oh mitt feiyah,” sawkt da Awlmechtich Hah. “Es zayld nett en vatzel adda en nasht ivvahrich sei funn eena.
No hott eah viddah anri shaff-leit naus kshikt un hott eena ksawt, ‘Sawwet selli vo kaysa sinn, gukket moll, ich habb mei essa grisht, mei oxa un mei feddi hamlen sinn kshlachta un alles is grisht. Kummet an di hochtzich.’
Nau miah vissa es vass-evvah es es Ksetz sawkt, dess sawk's zu selli vo unnich em Ksetz sinn. Dess is so es alli maul shtill gmacht vatt, un di gans veld shuldich vatt fannich Gott.
Avvah du, leevichah mensh, veah bisht du, es du zrikk shvetsht zu Gott? Es ding vo gmacht is sawkt nett zu demm vo's gmacht hott, “Favass hosht du mich gmacht vi dess?”
Eah hott ksawt, “Yau, in fridda. Ich binn kumma fa en opfah opfahra zumm Hah. Heilichet eich un kummet mitt miah fa en opfah macha.” No hott eah da Jesse un sei boova keilicht un hott si kaysa an da opfah blatz kumma.