Da Petrus hott sich grisht un is mitt eena ganga. Vo eah hee kumma is, henn si een uf da shpeichah gnumma. Awl di vitt-veivah henn datt kshtanna am heila, un henn eem di vemmes un glaydah gvissa es di Dorcas gmacht katt hott vo see noch bei eena voah.
Fa Gott is nett ungerecht es eah fagest veyyich eiyah verka un eahvet in di leevi es diah gedu hend in sei nohma, vo diah di saylicha kolfa hend, un sind alsnoch am si helfa.
No habb ich en shtimm fumm Himmel keaht sawwa zu miah, “Shreib, ‘Ksaykend sinn di dohda, dee vo shtauva im Hah funn nau on.’” “Yau,” sawkt da Geisht, “Si zayla roowa funn iahra eahvet, un iahra verka kumma eena nohch.”