Ich gebb eena en hatz fa mich kenna un fa vissa es ich da Hah binn. Si zayla mei leit sei un ich zayl iahra Gott sei, veil si zrikk zu miah drayya zayla mitt iahra gans hatz.
En mann zayld nimmi sei nochbah adda sei broodah lanna, un sawwa, ‘Lann da Hah kenna,’ fa si zayla mich awl kenna, fumm glenshta zumm grayshta,” sawkt da Hah, “veil ich iahra ungettlichkeit fagebb un nee nimmi an iahra sinda denk.”
Avvah veah braekka vill, loss een braekka veyyich demm: es eah mich fashtayt un kend, es ich da Hah binn, deah es bamhatzichkeit, eahlich richtes un gerechtichkeit uf di eaht bringd. Dee sinn di sacha es mich froh macha.” So sawkt da Hah.
Vella fleisich sei un da Hah bekenna; so shuah es di sunn ufkumd zayld eah sich veisa; eah kumd zu uns vi da vindah reyyah, un vi da free-yoah reyyah es di eaht vessaht.”
Alli sacha sinn ivvah-gevva zu miah bei meim Faddah. Nimmand kend da Sohn es vi da Faddah, un nimmand kend da Faddah es vi da Sohn, un ennich ebbah es da Sohn een bekand macht ditzu.
Alli sacha voahra gevva zu miah bei meim Faddah, un nimmand vi yusht da Faddah vayst veah da Sohn is. Un nimmand vi yusht da Sohn un selli vo eah's gevva vill ditzu vissa veah da Faddah is.”
Miah vissa es Gott sei Sohn kumma is, un hott uns eisicht gevva, so es miah deah kenna kenna es voahheit is. Miah sinn in demm vo di voahheit is, sell is, in sei Sohn Jesus Christus. Eah is da voahhaftich Gott un's ayvich layva.