Diah hend's gmaynd fa miah letz du, avvah Gott hott's gmaynd fa goot du, so es blatz nemma kann vass am ohgay is nau; sell is, feel leit voahra levendich kalda.
Da Absalom un di mennah funn Israel henn no ksawt, “Em Husai, da Arkiddah, sei roht is bessah es sell fumm Ahithophel.” Da Hah hott's so auskshaft es em Ahithophel sei goodah roht fahinnaht voah so es aylend uf da Absalom fald.
Avvah vo dess vatt zumm kaynich kumma is, hott eah en gebott kshrivva so es em Haman sei evilah shkeem geyyich di Yudda zrikk uf sei ayknah kobb fald, un es eah un sei boova kanka vadda uf di galya.
Dess zayld da zaycha sei zu eich es ich eich shtrohfa zayl in demm blatz,’ sawkt da Hah, ‘so es diah vissa kennet es mei vadda geyyich eich shtayn fa eich shawda du.’
Diah sawwet, “Miah vella sei vi di heida, vi di leit in anri lendah, un vella hols un shtay ohbayda.” Avvah vass diah im sinn hend zayld nee nett blatz nemma.
Awl di leit uf di eaht sinn gezayld es vi nix. Eah dutt vi eah vill, mitt di macht fumm himmel, un mitt di leit funn di eaht. Nimmand kann sei hand zrikk hayva, Adda zu eem sawwa, “Vass hosht du gedu?”
Deich een henn miah aw en eahbshaft grikt—dess vo foah-gricht voah grawt vi eah's gezayld katt hott un vo alles ausshaft vi eah rohda dutt noch seim villa,
un, “En shtay es leit macht shtolbahra, en felsa es si shtatza macht.” Si shtolbahra veil si's Vatt nett glawva, avvah dess is vi's gezayld voah fa si.
Fa samm leit sinn rei kshlicha, es shund lang zrikk als gmeikt voahra fa dess fadamnis. Si sinn gottlohsi leit es di gnawt funn unsah Gott fadrayya zu en frei-villichi sach es si alawbt fa in huahrahrei layva. Si falaykla da Hah Gott un unsah Hah Jesus Christus.