No hott da Elisa gebayda un ksawt, “Oh Hah, mach sei awwa uf so es eah sayna kann.” Un da Hah hott em gnecht sei awwa uf gmacht es eah sayna hott kenna, un geviss, datt voahra di hivla foll feiyahrichi geil un veyya um da Elisa rumm.
Avvah vann eah shtill bleibt, veah kann een fadamma? Vann eah sei ksicht fashtekkeld, veah kann een sayna? Doch is eah ivvah da mensh un ivvah di heida,
Gukket moll, da Hah zayld kumma mitt feiyah, un sei veyya sinn vi en vind-veahvel; eah bringd runnah sei haysah zann un sei shtrohf mitt feiyah-flamma.
Avvah loss en shtumba mitt di vatzla im grund un mitt en band funn eisa un bronze um een rumm. Loss een datt im graws fumm feld. Loss een nass vadda mitt em dau fumm himmel, un loss een draus sei mitt di diahra un em graws funn di feldah.
Awl di leit uf di eaht sinn gezayld es vi nix. Eah dutt vi eah vill, mitt di macht fumm himmel, un mitt di leit funn di eaht. Nimmand kann sei hand zrikk hayva, Adda zu eem sawwa, “Vass hosht du gedu?”
Di fiah hanna es da blatz gnumma henn funn sell es abgebrocha voah, sinn fiah kaynich-reicha es aus demm reich kumma zayla, avvah nett mitt so feel graft.
Da engel hott miah andvat gevva un hott ksawt, “Dess sinn di fiah vinda fumm himmel. Si sinn am naus gay noch demm es si fannich em Hah funn di gans veld kshtanna henn.
Deich een henn miah aw en eahbshaft grikt—dess vo foah-gricht voah grawt vi eah's gezayld katt hott un vo alles ausshaft vi eah rohda dutt noch seim villa,
Eah haybt di oahma aus em shtawb, eah haybt selli mitt noht aus em esh-haufa; eah macht si hokka unnich di evvahshta, un macht si en kaynich-shtool eahva mitt grohsi eah. Fa di poshta funn di eaht heahra zumm Hah, eah hott di veld uf si ksetzt.