Vi lang zayld's land so drukka shtay un's graws in alli feld ufdrikla? Veil selli es drinn voona ungettlich sinn, sinn awl di diahra un fekkel doht ganga. Un di leit sawwa, “Eah zayld nett sayna vass es gebt mitt uns.”
En veibsmensh am en kind greeya hott angsht veil iahra zeit do is. Avvah vann's kind moll geboahra is, fagest see vass see deich gmacht hott, veil see so froh is es en kind in di veld geboahra is.
Sell is, vann diah fesht un gegrund bleivet im glawva un drayyet nett vekk funn di hofning fumm Effangaylium. Dess is es Effangaylium vo diah keaht hend un vo gebreddicht voah zu alles levendiches unnich em Himmel, un vass ich, da Paulus, en deenah vadda binn difunn.