18 Es is kenn furcht funn Gott fannich iahra awwa.”
Da Abraham hott no ksawt, “Ich habb gedenkt, ‘'Sis geviss kenn Gottes-furcht in demm blatz, un si zayla mich doht macha fa mei fraw.’
Di sind shvetzt zu di ungettlicha deef in iahra hatza, es is kenn furcht funn Gott fannich iahra awwa.
Deich shtandhaftichi-leevi un voahheit vadda sinda fagevva, un deich di furcht fumm Hah hald en mann sich vekk funn evil.
Sei nett fagunnish veyyich sindah, avvah layb immah im furcht fumm Hah.
Di furcht fumm Hah maynd du hasht evil; ich hass shtolsheit un hohchmoot, en evil layves-lawf un falshi kshvetzah.
Avvah da annah deeb hott een gezankt un hott ksawt, “Feichsht du dich nett veyyich Gott? Du bisht unnich di saym fadamnis es eah.
Un da vayk funn fridda vissa si nett.
Vo diah shvach un meet voahret sinn si raus kumma un henn selli doht gmacht es hinna nohch voahra; si henn kenn furcht katt funn Gott.
No is en shtimm fumm kaynich-shtool kumma un hott ksawt, “Lohvet unsah Gott, awl diah funn sei gnechta, diah vo eem feichet, glenni un grohsi!”