30 Ich famohn eich, leevi breedah, deich unsah Hah Jesus Christus, un deich di leevi fumm Geisht, es diah miah helfet in meim deensht bei eahnshtlich bayda fa mich zu Gott.
Un fasell, froi ich mich in mei shvachheit, in fashohmd vadda, in noht havva, in fafolkt vadda, un in angsht havva fa da villa funn Christus. Fa vann ich shvach binn, no binn ich shteik.
Fa miah vo layva, sinn di gans zeit ivvah-gedrayt zumm doht fa da sayk funn Jesus, so es es layva funn Jesus sich veisa kann deich unsah shteahblich flaysh.
Un baydet aw fa mich es di rechti vadda miah gevva vadda vann ich mei maul uf mach, so es ich di deefi sacha fumm Effangaylium bekand macha kann unni mich feicha.
Vann diah ennichi famohning hend in Christus, vann diah ennichah drohsht hend in leevi, vann diah en dayl hend im Geisht, vann diah hatzlichi leevi un bamhatzichkeit hend,
Ich vill havva es diah visset vi oahrich feel es ich deich mach fa eich un fa selli an di shtatt Laodicea, un aw fa awl selli vo mei ksicht noch nett ksenna henn.
Da Epaphras, vo ayns funn eich is un en gnecht funn Jesus Christus, greest eich. Eah dutt eich immah eahnshtlich meinda in sei gebaydah, so es diah folshtendich un folkumma shtaynd in Gottes villa.
Ich gebb diah dee gebodda fannich Gott un em Hah Jesus Christus, deah vo di levendicha un di dohda richta zayld vann eah moll kumd mitt seim Kaynich-Reich: