Mach dei awwa uf un gukk rumm, si sinn awl am sich fasamla un am zu diah kumma. So shuah es ich layb,” sawkt da Hah, “zaylsht du si veahra vi keshtlichi shtay; du dusht si oh vi en hochtzich-maydel dutt.
“So shuah es ich layb,” sawkt da Hah, “even vann da Konia—em Kaynich Joiakim funn Juda sei boo—even vann eah en siegel-ring veah uf mei rechtsi hand, doch dayt ich dich abzeeya funn mei fingah.
So shuah es ich layb, sawkt da Awlmechtich Hah, veil du mei tempel unrein gmacht hosht mitt awl dei abgettah un grausami vayya, dann zayl ich dich nunnah shneida. Mei awwa zayla dich nett davvahra adda gnaydich sei zu diah.
Fasell, so shuah es ich layb,” sawkt da Awlmechtich Hah, da Gott funn Israel, “zayld Moab vadda vi Sodom un di Ammoniddah vi Gomorra— en blatz funn veetz un sals-pits, en fadauvanah blatz fa'immah. Mei leit es ivvahrich sinn zayla si rawva, un zayla iahra land eahva.”
so es dee vo nett Yudda sinn, Gott lohva mechta fa sei bamhatzichkeit. So vi's kshrivva shtayt, “Fa dee uahsach vill ich dich lohva unnich selli vo nett Yudda sinn, un vill singa zu deim nohma.”