hunnich, buddah-millich, shohf, un kays funn kee-millich. Si henn dess gebrocht fa da Dawfit un sei leit zu essa. Si henn ksawt, “Di leit sinn hungahrich un dashtich un meet funn di vildahnis.”
Vella eem en glenni shtubb macha drovva uf em dach, un en bett un en dish nei du mitt en shtool un en licht. No kann eah datt bleiva vann eah zu uns kumd.”
Fa ich voah hungahrich un diah hend miah ebbes gevva zu essa. Ich voah dashtich, un diah hend miah ebbes gevva zu drinka. Ich voah fremd zu eich, un diah hend mich kfrohkt fa nei kumma.
Un vi eah een ohgegukt hott is eah fashrokka, un hott kfrohkt, “Hah, vass is dess?” Un da engel hott ksawt zu eem, “Dei gebaydah un almohsa sinn ruff kumma zu Gott, es en ohdenkes fannich eem.
Vann ebbah's kshenk hott fa famohna, loss een leit famohna; vann sei kshenk is fa gevva, loss een frei-villich gevva. Deah vo ivvah-saynd, soll's shtandhaftich du; deah vo bamhatzich is, soll's du mitt fraylichkeit.
Ich vill eich famohna, leevi breedah. Diah doond selli kenna im Stephanas sei haus-halding, un visset es si di eahshta voahra es geglawbt henn in Achaia. Diah visset aw es si sich ivvah-gevva henn fa selli helfa vo gerecht sinn.
En bishof muss unshuldich sei, en mann funn yusht ay fraw. Eah muss shtandhaftich sei, sohbah bleiva un sich goot uf drawwa. Sei haus soll uf sei zu psuch un eah soll en goodah teetshah sei.
See muss goot ohgedenkt sei, un ayni es goodi verka dutt. See soll en fraw sei es iahra kinnah ufgezowwa hott, es fremdi leit eignumma hott, es di glawvicha iahra fees gvesha hott, es selli kolfa hott vo in druvvel voahra, un es alli goodi verka gedu hott.
Fa Gott is nett ungerecht es eah fagest veyyich eiyah verka un eahvet in di leevi es diah gedu hend in sei nohma, vo diah di saylicha kolfa hend, un sind alsnoch am si helfa.
Vann ennich ebbah di nadiahlichi sacha funn dee veld hott un saynd sei broodah in noht, avvah eah macht sei hatz zu geyyich een, vi kann di leevi funn Gott in eem layva?