Ich binn in mei goahra kumma, mei shveshtah, mei hochtzich-maydel; ich habb myrrhe un shpeis zammah ksammeld. Ich habb mei hunnich-rohsa un mei hunnich gessa, un habb mei vei un millich gedrunka. Esset, diah es unsah freind sind; drinket biss diah foll sind, diah es nannah leeb hend.
Ich binn nett am shvetza veyyich awl funn eich. Ich vays veah ich raus groofa habb. Avvah dee Shrift muss folfild vadda, ‘Deah vo mei broht est, deah drett uf mich mitt sei fees.’
Deah vo's hochtzich-maydel heiyahra zayld is da hochtzeidah. Da freind fumm hochtzeidah vo uf shtayt un heicht een ab, froit sich oahrich veil eah em hochtzeidah sei shtimm heaht. Fasell is mei frayt nau folkumma.
Eah hott ksawt, “Ich habb gmaynd du daytsht see veesht hassa, no havvich see zu dei freind gevva. Is nett iahra yingahra shveshtah shennah es see? Nemm see in iahra blatz.”
Di Philishtah henn no kfrohkt, “Veah hott dess gedu?” Si voahra ksawt gvest, “Da Samson, da dochtah-mann fumm demm mann funn Thimnath, veil eah em Samson sei fraw zu sei freind gevva hott.” So sinn di Philishtah nuff ganga un henn see un iahra daett doht gebrend.