Da Hah gebt miah grefta, un macht mich singa. Eah macht mich saylich. Eah is mei Gott, un ich vill eem lohb gevva, eah is mei faddah sei Gott, un ich hayb een hohch uf.
Machet eiyah oahra uf, un kummet zu miah, heichet mich ab, so es eiyah sayl laybt. Ich mach en ayvich bund mitt eich; ich gebb eich di shtandhaftich leevi es ich fashprocha habb zumm Dawfit.
“Avvah dess is es bund es ich macha zayl mitt em haus funn Israel noch selli dawwa;” sawkt da Hah, “ich du mei ksetz in si nei, un shreib's uf iahra hatz; ich zayl iahra Gott sei, un si zayla mei leit sei.
Du avvah, heet dei leit mitt deim shtokk, dee drubb shohf funn dei eahbshaft, dee es bei sich selvaht sinn im bush, un in di fruchtboahra feldah. Loss si vayda in Basan un in Gilead, so vi in di dawwa lang zrikk.
Eah voah alsnoch am shvetza vo en helli volk ivvah si kumma is, un en shtimm aus di volk hott ksawt, “Dess is mei leevah Sohn, mitt eem binn ich goot zufridda, heichet een ab.”
So vatshet eich selvaht, un gevvet acht uf di drubb leit es da Heilich Geisht eich ivvah-saynah gmacht hott difunn. Heedet di gmay Gottes es Jesus gekawft hott mitt sei aykna bloot.
Avvah in blatz funn sell henn si en falanga katt fa en bessah land, sell is, ayns es himlish is. Fasell, dutt Gott sich nett shemma fa iahra Gott kaysa sei, fa eah hott en shtatt grisht fa si.
Fasell, hott eah viddah en dawk ufkokt un hott'n “Heit” kaysa. Un en langi zeit shpaydah hott eah kshvetzt deich da Dawfit, vi's ksawt voah difoah, “Heit, vann diah sei shtimm heahret, machet eiyah hatza nett hatt.”
Gukk moll, ich shtay an di deah un globb oh, vann ennich ebbah mei shtimm heaht un macht di deah uf, dann kumm ich nei zu eem un ess mitt eem, un eah mitt miah.