No hott da Ezra da Hah, da grohs Gott, glohbt. Di leit henn no iahra hend ufkohva un henn ksawt, “Amen! Amen!” No henn si sich nunnah gebikt un henn da Hah ohgebayda mitt iahra ksicht uf em grund.
Selli nacht gayn ich deich's land funn Egypta un shlakk awl di eahsht-geboahrani mensha un diahra nunnah, un bring richtes uf awl di abgettah funn Egypta. Ich binn da Hah!
Doond nett ziddahra un eich feicha. Habb ich's nett fakindicht un foahksawt lang zrikk? Diah sind mei zeiknis. Hott's en anrah Gott unni mich? Es hott kenn anrah Felsa; ich vays funn kennah.”
So voah es ich layb,” sawkt da Kaynich; deah es Awlmechtich Hah hayst, “aynah zayld kumma es so hohch is vi da Berg Thabor is ovvich di berga, un es vi da Berg Karmel is nayvich em say.
Nau doon ich, da Nebukadnezar, da Kaynich fumm himmel lohva, preisa un eahra, veil alles es eah dutt recht is un sei vayya sinn gerecht. Un eah kann ennich ebbah daymeedicha es lawft in hohchmoot.
Mei nohma is hallich unnich di heida, fumm blatz vo di sunn ufkumd biss vo see nunnah gayt. Ivvahrawlich vadda insens un reini opfahra gopfaht zu meim nohma, veil mei nohma hallich sei zayld unnich di heida,” sawkt da Awlmechtich Hah.
“Faflucht is sellah uneahlich mensh es en goodah shohf-bokk in sei drubb hott es eah fashprocha hott, un gayt no un opfaht aynah zumm Hah es en faylah hott. Fa ich binn en grohsah kaynich,” sawkt da Awlmechtich Hah, “un mei nohma bringd furcht unnich di heida.”