En mann funn Gott is funn Juda ruff kumma an Beth-El in Israel deich's vatt fumm Hah. Dess hott blatz gnumma diveil es da Jerobeam beim awldah kshtanna hott fa insens brenna.
Eah zayld en blatz sei fa leit aus di kfoah halda; avvah fa di zvay heisah funn Israel zayld eah en shtay sei fa si macha shtolbahra, en felsa fa si falla macha. Un fa di leit funn Jerusalem zayld eah en fang-shtrikk sei.
So sawk dess, ‘Dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: Even vann ich si veit vekk kshikt habb unnich di heida un si fashtroit habb unnich di lendah, doch voah ich bei eena so es si mich deena henn kenna, diveil es si in di lendah voahra.’
Oh Hah, bisht du nett funn ayvichkeit heah? Mei Gott, mei Heilichah, hald uns funn shtauva. Oh Hah, du hosht si ufketzt fa uns richta; oh, unsah Felsa, du hosht si groofa fa uns shtrohfa.