Diveil es ich mei hatz ausleah, denk ich an dee sacha: vi ich als mitt di leit ganga binn, un habb si an's haus funn Gott kfiaht, am singa mitt frayt un en dankboah hatz, unnich di leit es am da feiyah-dawk halda voahra.
Du gebsht uns andvat deich dei vundahboahri verka in gerechtichkeit, oh du Gott funn unsah saylichkeit, du es di hofning bisht biss an's end funn di eaht, un biss an da veitsht vekk say,
Mei sayl hott en falanga fa dich in di nacht, un mei geisht in miah dutt eahnshtlich sucha fa dich. Vann dei gerichta uf di eaht kumma, dann lanna di leit funn di veld gerechtichkeit.
Si zayla sawwa veyyich miah, ‘Yusht im Hah laynich is gerechtichkeit un macht.’” Awl selli es bays voahra geyyich een, zayla zu eem kumma un sich shemma.
“Avvah dess is es bund es ich macha zayl mitt em haus funn Israel noch selli dawwa;” sawkt da Hah, “ich du mei ksetz in si nei, un shreib's uf iahra hatz; ich zayl iahra Gott sei, un si zayla mei leit sei.
Feel heida kumma bei un sawwa, “Kummet, vella nuff an da berg fumm Hah gay, an's Haus fumm Jakob sei Gott, so es eah uns land veyyich sei vayya, un so es miah in sei pawt lawfa kenna.” Es ksetz zayld naus gay funn Zion, un em Hah sei vatt funn Jerusalem.
avvah eah hott ksawt zu miah, “Mei gnawt is genunk fa dich, fa mei graft is mechtich gmacht deich shvachheit.” Fasell, doon ich geahn braekka veyyich mei shvachheit, so es di graft funn Christus uf miah root.