dann dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: In di hitz funn meim zann habb ich kshvetzt geyyich di ivvahricha heida-lendah un geyyich gans Edom, dee es mitt frayt un fagunsht in iahra hatza mei land ivvah-gnumma henn fa iahra ayknes sei, so es si's vayt-land shtayla kenna.’
Veah is en Gott vi du, deah es sinda fagebt un es di shulda fagest funn dei leit es ivvahrich sinn? Dei zann bleibt nett fa'immah, avvah du gleichsht bamhatzich sei.
Iahra silvah un iahra gold kann si nett aus di kfoah halda im dawk fumm Hah sei zann. In seim jealous feiyah zayld di gans veld fabrend sei, fa eah macht en bletzlich end funn alli-ebbah es uf di eaht voond.”
Fasell, voahdet uf mich,” sawkt da Hah, “voahdet biss ich ufshtay fa en zeiknis. Ich habb ausgmacht fa di heida zammah samla, di kaynich-reicha zammah bringa un mei zann ausleahra uf si, mitt awl mei gleedichah zann. Di gans veld zayld ufgebrend vadda beim feiyah funn meim haysa zann.”
No hott da engel fumm Hah ksawt, “Awlmechtichah Hah, vi lang haldsht du dei bamhatzichkeit zrikk funn Jerusalem un funn di shtett funn Juda, dee es du zannich voahsht mitt fa sivvatzich yoah?”
Da Hah zayld nett gnaydich sei zu so en mann, avvah sei haysah zann zayld brenna geyyich een. Awl di flucha in demm buch zayla uf een falla, un da Hah reibt sei nohma aus unnich em gansa himmel.
En feiyah is ohkshtekt vatt bei mei zann, un brend biss nunnah in di niddahsht hell. Es frest di eaht un iahra frucht, un shtekt di mavvahra unnich di berga oh.
Si henn naus gegrisha mitt en laudi shtimm un henn ksawt, “Du Heilichah un Voahhaftichah Hah; vi lang voahtsht du fa selli richta uf di eaht, un si shtrohfa fa unsah bloot?”