Da Hah is vi en felsa un en shteik greeks-haus zu miah. Eah macht mich frei. Mei Gott is vi en felsa es ich hinna droh shtay kann unni kfoah. Eah is mei shield un's greftich hann funn mei saylichkeit, mei shteikah helfah.
Diveil es ich mei hatz ausleah, denk ich an dee sacha: vi ich als mitt di leit ganga binn, un habb si an's haus funn Gott kfiaht, am singa mitt frayt un en dankboah hatz, unnich di leit es am da feiyah-dawk halda voahra.
Veah is unnich eich es da Hah fircht, un heicht di shtimm funn seim gnecht? Veah lawft im dunkla un hott kenn licht? Loss een sei fadrauwa in da Hah du, un sich falossa uf sei Gott.
Shtay uf un roof naus in di nacht, am ohfang funn di nacht-vatsha. Leah dei hatz aus vi vassah, fannich em Hah. Hayb dei hend nuff zu eem, fa's layva funn dei kinnah es am shtauva sinn funn hungah am ekk funn alli shtrohs.
Eah hott dess gedu so es miah zvay uahsacha henn fa sayna es eah nett tshaynsht, un es eah nett leeya kann diveyya. Dess is so es miah vo zu eem kshprunga sinn, hohld nemma kenna funn di hofning un grohsah drohsht havva.
Avvah di Hannah hott andvat gevvah un hott ksawt, “Nay, mei hah, ich binn en fraw es oahrich bedreebt is in meim geisht. Ich habb kenn vei adda shteik drinkes gedrunka, avvah ich habb mei sayl ausgleaht fannich em Hah.