Hosht du dess noch nett keaht? Lang zrikk habb ich dess ausgmacht. Siddah di alda zeida habb ich's im sinn katt, nau habb ich's gedu. Ich habb dich glost zu-gmavvahdi shtett in shtay-heifa macha.
Ich vays es alles es Gott dutt shtay zayld fa'immah; nix kann ditzu gedu vadda un nix vekk gnumma vadda. Gott dutt dess so es mensha een firchta sella.
Fa ich vays di gedanka es ich im sinn habb fa eich,” sawkt da Hah, “gedanka fa eich goot du un nett fa eich shawda du; gedanka fa eich hofning gevva fa shpaydah naus.
Nau doon ich, da Nebukadnezar, da Kaynich fumm himmel lohva, preisa un eahra, veil alles es eah dutt recht is un sei vayya sinn gerecht. Un eah kann ennich ebbah daymeedicha es lawft in hohchmoot.
Deich een henn miah aw en eahbshaft grikt—dess vo foah-gricht voah grawt vi eah's gezayld katt hott un vo alles ausshaft vi eah rohda dutt noch seim villa,