155 Di saylichkeit is veit vekk funn di gottlohsa, fa si heicha dei gebodda nett.
Sei kinnah sinn veit funn aus di kfoah kalda, si faliahra iahra recht am doah funn di court, un nimmand macht si frei.
Da gottlohs in sei shtolsheit sucht nett fa een; awl sei gedanka sinn, “Es hott kenn Gott.”
Du helfsht leit es daymeedich sinn, avvah di shtolsa bringsht du nunnah.
Di furcht fumm Hah is da ohfang funn eisicht; avvah dummi leit gukka nunnah uf veisheit un gleicha nett recht ksetzt sei.
Heichet mich oh, diah mitt shteibahrichi hatza, diah es veit funn gerechtichkeit sind.
un preis shaffa uf iahra leftz. Fridda, fridda, zu selli es veit ab sinn, un zu selli es nayksht sinn,” sawkt da Hah, “un ich zayl si hayla.”
Miah gnarra vi beahra, miah yammahra vi dauva; miah gukka fa unsah recht, avvah finna's nett, fa saylichkeit, avvah's is veit vekk.
No hott eah naus gegrisha, ‘Faddah Abraham, sei bamhatzich zu miah, un shikk da Lazarus fa sei fingah bisli in's vassah dunka fa mei zung abkeela; veil ich am oahrich leida binn in demm flamm.’
es is nimmand es fashtayt, un nimmand es Gott sucht.