Veah hott dess gedu un's ausgedrawwa, veah hott di mensha iahra nohch-kummashaft groofa fumm ohfang? Es is mich, da Hah, da eahsht un da letsht. Ich binn Een.”
Doch voah's em Hah sei villa fa een shlauwa mitt grankheit un dreebsawl. Un veil eah sich gopfaht hott fa sinda, zayld eah sei nohch-kummashaft sayna un sei layva falengahra. Un em Hah sei villa vatt ausgedrawwa bei sei hand.
Si zayla nimmi lengah heisah bauwa es anri drinn voona; si zayla nimmi blansa, un anri's essa. Di dawwa funn mei leit zayla sei vi di dawwa funn baym; mei leit zayla sich lang froiya mitt em sach es iahra hend macha.
“Un grawt vi da nei himmel un di nei eaht es ich macha zayl, fannich miah bleiva zayla,” sawkt da Hah, “so zayld eiyah nohma un eiyah nohch-kummashaft bleiva.
Saynet nau, ich laynich binn Een, un's hott kenn gott nayvich mich. Ich mach doht, un ich mach levendich; ich habb vay gedu un ich zayl hayla, un nimmand kann ebbah aus mei hand nemma.