No hott eah ksawt zu eena, “Gaynd un esset goot ess-sach un drinket sees drinkes, un shikket samm zu selli es nix grisht henn. Deah dawk is heilich zu unsah Hah. Seind nett bedreebt, fa di frayt fumm Hah is eiyah graft.”
Avvah vann eah shtill bleibt, veah kann een fadamma? Vann eah sei ksicht fashtekkeld, veah kann een sayna? Doch is eah ivvah da mensh un ivvah di heida,
Ich loss fridda bei eich; mei fridda gevvich zu eich; ich gebb eich da fridda nett vi di veld gebt. Losset eiyah hatza nett gedruvveld sei un feichet eich aw nett.
Ich habb eich dee sacha ksawt so es diah fridda havva sellet deich mich. In di veld zaylet diah dreebsawl havva, avvah froiyet eich, ich binn di veld ivvah-kumma.”
Zu awl selli in Rome vo Gott leebt un es raus groofa sinn fa heilich sei. Gnawt sei mitt eich un fridda funn Gott unsah Faddah, un em Hah, Jesus Christus.
Miah reisa di vanda runnah vo leit ufbauwa deich iahra eiyahres, un alli anri hohchi vanda es si hald funn vissa veyyich Gott. Miah nemma awl di gedanka fesht un macha si Christus heicha.
Endlich, leevi breedah, froiyet eich. Seind folkumma, seind gedrohsht, seind aynich, seind in fridda, no vatt da Gott funn leevi un fridda bei eich sei.
Judas, en gnecht funn Jesus Christus un en broodah fumm Jakobus, zu selli vo groofa sinn, vo heilich gmacht sinn bei em Faddah un vo kalda sinn in Jesus Christus.
Johannes, zu di sivva gmayna in Asia: Gnawt sei zu eich un fridda, funn demm vo is, vo voah un vo noch kumd, un funn di sivva Geishta es fannich sei kaynich-shtool sinn,
Deah vo en oah hott, loss een heahra vass da Geisht sawkt zu di gmayna. Zu demm vo aushaybt un alles ivvah-kumd gevvich fumm fashtekkelda manna, un ich gebb eem en veisah shtay, mitt en neiyah nohma druff kshrivva. Un nimmand vayst sellah nohma vi yusht sellah vo en grikt.’