Da Dawfit hott ksawt zumm Gad, “Ich habb grohsah angsht. Loss uns im Hah sei hend falla, veil sei bamhatzichkeit grohs is. Avvah loss mich nett in di hend funn mennah falla.”
Es voah yusht eb's Ohshtah-Fesht. Jesus hott gvist es di zeit kumma voah es eah di veld falossa soll un zumm Faddah gay. Un vi eah dee gleebt hott vo sei voahra in di veld, so hott eah si gleebt biss an's end.
Faddah, du hosht si zu miah gevva, un ich hett geahn es si bei miah sinn vo ich binn, so es si mei hallichkeit sayna kenna, di hallichkeit vo du miah gevva hosht. Fa du hosht mich gleebt eb di veld gmacht voah.
Miah danka aw Gott di gans zeit fa dess: vo diah's Vatt Gottes ohgnumma hend es diah keaht hend funn uns, hend diah's ohgnumma nett es es vatt funn mensha, avvah fa vass es voahhaftich is: es Vatt funn Gott, dess vass am shaffa is in eich vo glawva.
Noch sellem, miah vo layva un ivvahrich sinn, zayla uf kfanga vadda mitt eena in di volka fa da Hah ohdreffa datt in di luft. Un so zayla miah immah bei em Hah sei.
No habb ich en shtimm fumm Himmel keaht sawwa zu miah, “Shreib, ‘Ksaykend sinn di dohda, dee vo shtauva im Hah funn nau on.’” “Yau,” sawkt da Geisht, “Si zayla roowa funn iahra eahvet, un iahra verka kumma eena nohch.”