Feich dich nett; ich binn bei diah. Sei nett engshtlich; ich binn dei Gott. Ich mach dich shteik un helf diah; ich hayb dich uf mitt di rechts hand funn mei gerechtichkeit.
Feich dich nett, du veahmli Jakob, diah mennah funn Israel. Ich selvaht zayl diah helfa,” sawkt da Hah, dei Frei-Shtellah, da Heilich Gott funn Israel.
Veah hott dess gedu un's ausgedrawwa, veah hott di mensha iahra nohch-kummashaft groofa fumm ohfang? Es is mich, da Hah, da eahsht un da letsht. Ich binn Een.”
No henn si en mann zu eem gebrocht es shteif voah un hott uf en bett gleyya. Vo Jesus iahra glawva ksenna hott, hott eah ksawt zumm granka mann, “Mei sohn, sei gedrohsht. Dei sinda sinn diah fagevva.”
Fa si henn awl een ksenna un voahra fagelshtaht. Avvah eah hott grawt kshvetzt zu eena un hott ksawt, “Seind gedrohsht, es is mich, feichet eich nett.”
Avvah da engel hott ksawt zu eem, “Feich dich nett, Zacharias, fa dei gebayt is keaht vadda, un dei fraw, di Elizabeth, zayld en kind havva funn diah un du solsht sei nohma Johannes haysa.
Un so voahra aw di anra, da Jakobus un da Johannes, em Zebedeus sei boova, vo mitt-nannah kshaft henn mitt em Simon. No hott Jesus ksawt zumm Simon, “Feich dich nett, funn nau on zaylsht du leit fanga.”
Ich habb eich dee sacha ksawt so es diah fridda havva sellet deich mich. In di veld zaylet diah dreebsawl havva, avvah froiyet eich, ich binn di veld ivvah-kumma.”
Selli nacht is da Hah zu em Paulus kumma un hott ksawt, “Sei gedrohsht, Paulus, so vi du en zeiknis gevva hosht fa mich in Jerusalem, so solsht du aw in Rome.”