“Gukket moll, do is mei gnecht, deah es ich ufshtay difoah un fashteik, mei raus-groofanah, deah es ich frayt habb drinn. Ich habb mei Geisht uf een gedu; eah zayld recht richtes zu di heida bringa.
“Do is mei gnecht es ich raus groofa habb. Ich du een leeva, un mei sayl is goot zufridda mitt eem. Ich zayl mei Geisht uf een du, un eah zayld gericht breddicha zu di Heida.
un da Heilich Geisht is runnah kumma uf een imma leiblichah vayk vi en daub, un en shtimm aus em Himmel hott ksawt, “Du bisht mei geleebdah Sohn; in diah binn ich goot zufridda.”
Fa Gott hott di veld so leeb katt es eah sei aynsishtah geboahranah Sohn gevva hott, so es awl dee vo an een glawva, nett faloahra gay sella, avvah sella ayvich layva havva.
vi kenna miah vekk kumma mitt vann miah so en grohsi saylichkeit fa'achta? Dee saylichkeit voah seahsht gebreddicht bei em Hah, un voah shuah gmacht zu uns bei selli es een keaht henn.