Fasell gebt da Hah selvaht en zaycha zu diah: En yung leddich maydel zayld en kind in sich havva, un en boo vatt geboahra zu iahra. See zayld een Emmanuel haysa.
“Heich moll, en yung, leddich maydel zayld en kind in sich havva, un zayld en sohn in di veld bringa. Sei nohma soll Emmanuel sei.” Sell maynd, “Gott is bei uns.”
Un miah bekenna dess; grohs is dee voahheit es Gott bekand gmacht hott zu uns: Gott hott sich gvissa im flaysh, voah gerecht kaysa im Geisht, voah ksenna bei engel, voah gebreddicht unnich di Heida, voah droh geglawbt in di veld, un voah nuff gnumma in di hallichkeit.
Ich, Jesus, habb mei engel kshikt fa dee sacha zeiya zu eich in di gmayna. Ich binn funn di vatzel un nohch-kummashaft fumm Dawfit; ich binn di hell Meiya-shtann.”