Vann diah dess saynet, vatt eiyah hatz fraylich, un eiyah gnocha zayla vaxa vi's graws; no vatt's vissa gmacht es em Hah sei hand bei sei gnechta is, avvah sei zann is geyyich sei feinda.
Da Hah is en Gott es jealous is un es shtrohfa dutt; da Hah is zannich un eah betzawld zrikk. Da Hah betzawld selli zrikk es geyyich een sinn, un eah hald sei zann fa sei feinda.
Avvah sei leit vo unnich eem voahra henn een nett geglicha, un si henn dess vatt nohch kshikt, ‘Miah vella nett havva es deah mann kaynich ivvah uns is.’
Eah zayld kumma un selli layns-leit doht macha un da vei-goahra naus layna zu anri.” Vo si dess keaht henn, henn si ksawt, “Oh nay, sell kann nett sei!”
Si zayla falla unnich em shvatt, kfanga vadda un naus kfiaht vadda unnich alli lendah. Jerusalem vatt nunnah gedredda bei di Heida biss di zeit funn di Heida folfild is.
Di leit henn no ksawt zumm Samuel, “Veah sinn selli es kfrohkt henn, ‘Soll da Saul ivvah uns roola?’ Bringet selli mennah zu uns un miah macha si doht.”