Mei Gott is mei Felsa, vo ich mich fashtekla kann, mei Shield, un's Hann funn mei Saylichkeit. Eah is mei shteikah Roo-Blatz, un mei Fashtekkel-Blatz, mei Heiland es mich vekk hald funn fechtichi mennah.
so es dei nohma grohs sei zayld fa'immah, un leit sawwa zayla, ‘Da Awlmechtich Hah is da Gott funn Israel;’ un's haus funn deim gnecht, da Dawfit, vatt ufksetzt un ohkalda fannich diah.
Avvah ich reis es gans kaynich-reich nett vekk funn eem. Ich gebb eem ay shtamm fa di sayk fumm Dawfit mei gnecht, un fa di sayk funn Jerusalem es ich gnumma habb fa mei sei.”
Da Hah is vi en felsa un en shteik greeks-haus zu miah. Eah macht mich frei. Mei Gott is vi en felsa es ich hinna droh shtay kann unni kfoah. Eah is mei shield un's greftich hann funn mei saylichkeit, mei shteikah helfah.
“In sellem dawk zayl ich em Dawfit sei haus viddah ufbauwa. Ich fix di fabrochana bletz in di vand un vo's nunnah kfalla is. Ich bau's uf vi's als voah.
Dess buch is veyyich di freindshaft funn Jesus Christus. Eah voah funn di nohch-kummashaft fumm Dawfit. Da Dawfit voah funn di nohch-kummashaft fumm Abraham.
Ich, Jesus, habb mei engel kshikt fa dee sacha zeiya zu eich in di gmayna. Ich binn funn di vatzel un nohch-kummashaft fumm Dawfit; ich binn di hell Meiya-shtann.”
No hott di Hannah gebayda un hott ksawt, “Mei hatz froit sich im Hah; im Hah is mei hann hohch uf kohva. Mei maul shvetzt grohs geyyich mei feinda, veil ich mich froi in dei saylichkeit.
Selli es geyyich da Hah sinn, vadda in shtikkah fabrocha. Eah dimmeld geyyich si fumm himmel; da Hah zayld richta ivvah di gans veld. Eah zayld macht gevva zu sei kaynich, un zayld's hann funn seim ksalbda hohch uf hayva.”