Kisset da Sohn, fafiah eah vatt bays, un diah kummet um unnah-vayks, fa sei zann vatt kshvind ufkshtatt. Ksaykend sinn awl selli es eem drauwa fa hilf.
doond diah sawwa veyyich demm vo da Faddah raus kshteld hott un in di veld kshikt hott, ‘Du bisht am leshtahra,’ veil ich ksawt habb, ‘Ich binn Gottes Sohn’?
Shpaydah hott Jesus een kfunna im tempel un hott ksawt zu eem, “Gukk, du bisht ksund vadda. Gay un du nimmi sinda, so es nett ebbes shlimmahs ivvah dich kumd.”
Sei eldra henn dess ksawt veil si sich kfeicht henn veyyich di Yudda. Di Yudda henn shund ausgmacht katt unnich nannah es ennich ebbah es sawkt, Jesus is Christus, sett aus di gmay gedu vadda.
Un vi si on ganga sinn, sinn si anna kumma vo vassah voah, un da mann hott ksawt, “Gukk moll, do is vassah, vass dayt fahalda es ich mich dawfa lossa dayt?”
Da Philippus hott ksawt, “Vann du glawbsht mitt deim gans hatz, dann kann's gedu sei.” Da mann hott ksawt, “Ich glawb es Jesus Christus, Gott sei Sohn is.”
Avvah da Jesaia hott grawt fanna rumm ksawt, “Ich voah kfunna bei selli es mich nett ksucht henn; ich habb mich gvissa zu selli es miah nett nohch kfrohkt henn.”
Veah an da Sohn Gottes glawbt, eah hott's zeiknis in sich. Veah Gott nett glawbt macht een en leeyah, veil eah's zeiknis nett glawbt es Gott gevva hott veyyich sei Sohn.
Dee sacha havvich kshrivva zu eich vo glawva an da nohma funn Gott sei Sohn, so es diah vissa kennet es diah ayvich layva hend, un es diah glawva kennet an da nohma funn Gott sei Sohn.
Miah vissa es Gott sei Sohn kumma is, un hott uns eisicht gevva, so es miah deah kenna kenna es voahheit is. Miah sinn in demm vo di voahheit is, sell is, in sei Sohn Jesus Christus. Eah is da voahhaftich Gott un's ayvich layva.
So vann ich moll kumm, dann bring ich uf zu eem vass eah am du is mitt sei evili kshvetzah geyyich uns. Un vann sell nett genunk veah, eah selvaht nemd di breedah nett ei, un shteld sich geyyich selli vo si einemma vella, un dutt si aus di gmay.