Dess is vass da Hah sawkt: “Da himmel is mei kaynich-shtool, un di eaht is mei foos-bank. So vass fa en haus kennet diah bauwa fa mich? Vass fa en blatz soll ich drinn roowa?
“Mensha-kind, dee mennah henn abgettah ufkokt in iahra hatza un henn ungettlichi shtolbah-shtay fannich iahra ksichtah gedu. Sett ich si lossa mich ennich ebbes frohwa?
“Mensha-kind, shvetz zu di eldishti funn Israel un sawk eena, ‘Dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: Sind diah zu miah kumma fa frohwa funn miah? So shuah es ich layb, dann loss ich eich nix frohwa funn miah, sawkt da Awlmechtich Hah.’
Mei nohma is hallich unnich di heida, fumm blatz vo di sunn ufkumd biss vo see nunnah gayt. Ivvahrawlich vadda insens un reini opfahra gopfaht zu meim nohma, veil mei nohma hallich sei zayld unnich di heida,” sawkt da Awlmechtich Hah.
Si zayla falla unnich em shvatt, kfanga vadda un naus kfiaht vadda unnich alli lendah. Jerusalem vatt nunnah gedredda bei di Heida biss di zeit funn di Heida folfild is.
Di zeit is am kumma, un is nau do, vann diah awl fayawkt vaddet, yaydah ebbah zu sei aykni haymet, un ich va gans laynich glost. Doch, ich binn nett laynich, veil da Faddah bei miah is.
Avvah di zeit kumd, un is nau shund do, vann dee vo da Faddah recht ohbayda doon, bayda een oh im Geisht un in di voahheit; fa sell is di satt leit es da Faddah sucht fa een ohbayda.
Un siddah es diah da Faddah ohroofet, deah vo alli-ebbah richt bei unsah verka unni unnahshitt, dann fiahret eiyah layves-lawf mitt furcht diveil es diah do uf di eaht sind.