Gebb meim boo da Solomon en folshtendich falanges im hatz fa dei gebodda, zeiknisa un adninga halda, un fa da tempel bauwa, deah es ich kseikt habb difoah.”
“Avvah dess is es bund es ich macha zayl mitt em haus funn Israel noch selli dawwa;” sawkt da Hah, “ich du mei ksetz in si nei, un shreib's uf iahra hatz; ich zayl iahra Gott sei, un si zayla mei leit sei.
An selli zeit hott Jesus gebayda un hott ksawt, “Ich dank dich, Faddah un Hah fumm Himmel un di eaht, es du dee sacha zrikk kalda hosht funn dee vo veisheit henn un gland sinn, un hosht si gvissa zu denna vo sinn vi kinnah.
Uf ayns funn selli dawwa, vi eah am di leit lanna voah, voahra samm Pharisayah un samm shrift-geleahrah fumm Ksetz am datt hokka. Si sinn bei kumma funn awl di shtedlen funn Galilaya un Judayya, un funn Jerusalem; un Gott sei graft voah bei eem gvest fa hayla.
No is en Pharisayah funn di Council ufkshtanna es Gamaliel kaysa hott. Eah voah goot gland im Ksetz un voah hohch kalda bei awl di leit. Eah hott ksawt, “Doond di aposhtla moll en vennich naus.”
Da Hah eiyah Gott zayld eiyah hatza beshneida, un di hatza funn eiyah nohch-kummashaft, so es diah een leeb hend mitt awl eiyah hatz un sayl, un es diah layva zaylet.
In eem voahret diah aw beshnidda mitt en beshneidung es gmacht voah unni hend, bei eiyah sindlich leib ablayya im flaysh deich di beshneidung funn Christus.