“Ich habb eich leeb,” sawkt da Hah. “Avvah diah frohwet, ‘Vi kenna miah sayna es du uns leeb hosht?’ Voah nett da Jakob em Esau sei broodah?” sawkt da Hah. “Doch habb ich da Jakob leeb katt,
Miah sedda immah Gott danka fa eich, leevi breedah, vi's sich heaht, veil eiyah glawva am vundahboah vaxa is, un di leevi es alli-ebbah hott fa nannah is am graysah vadda.
Nau siddah es diah eiyah sayl greinicht hend bei di voahheit heicha deich da Geisht, un hend en deefi leevi fa di breedah, saynet ditzu es diah nannah eahnshtlich leevet mitt reini hatza.
Un nau bitt ich dich, fraw, nett es vann ich diah en nei gebott shreiva dayt, avvah dess vass miah katt henn fumm ohfang; naymlich, es miah nannah leeva sella.