14 Un's Vatt is flaysh vadda, un hott unnich uns glaybt. Miah henn sei hallichkeit ksenna, foll mitt gnawt un voahheit. Dess voah di hallichkeit fumm Faddah sei aynsishtah Sohn.
Eah is ufgvaxa fannich eem vi en blansa, vi en vatzel in drukkanah grund. Eah voah nett shay adda hohch-eahlich es miah een ohgukka sedda. Nix fa een ohgukka sett uns zu eem zeeya. Miah sedda nett zu eem gezowwa sei bei een ohgukka.
Fasell gebt da Hah selvaht en zaycha zu diah: En yung leddich maydel zayld en kind in sich havva, un en boo vatt geboahra zu iahra. See zayld een Emmanuel haysa.
No voah iahra eahshtah boo geboahra zu iahra, un see hott een in vindla-duch gvikkeld, un hott een in en foodah-drohk glaykt, veil's kenn blatz may voah im shlohf-haus.
Nau da Petrus un selli vo bei eem voahra, voahra oahrich shlayfahrich, avvah si henn sich vakkah kalda, un si henn di hallichkeit ksenna funn eem un di zvay mennah vo bei eem kshtanna henn.
Jesus hott ksawt zu eem, “Voah ich so lang bei eich un diah doond mich alsnoch nett kenna, Philippus? Deah vo mich ksenna hott, hott da Faddah ksenna; favass sawksht du, ‘Veis uns da Faddah’?
Faddah, du hosht si zu miah gevva, un ich hett geahn es si bei miah sinn vo ich binn, so es si mei hallichkeit sayna kenna, di hallichkeit vo du miah gevva hosht. Fa du hosht mich gleebt eb di veld gmacht voah.
Da Pilawtus hott no ksawt zu eem, “Dann bisht du en kaynich?” Jesus hott ksawt, “Du sawksht es ich en kaynich binn. Fa dess voah ich geboahra, un fa dess binn ich in di veld kumma, fa zeiknis gevva zu di voahheit. Alli-ebbah es funn di voahheit is, heaht mei shtimm.”
Fa Gott hott di veld so leeb katt es eah sei aynsishtah geboahranah Sohn gevva hott, so es awl dee vo an een glawva, nett faloahra gay sella, avvah sella ayvich layva havva.
Veah an een glawbt is nett fadamd, avvah veah nett an een glawbt, deah is shund fadamd, veil eah nett geglawbt hott an da nohma fumm aynsishta geboahrana Sohn funn Gott.
Ich binn's levendich broht vo runnah kumma is fumm Himmel. Vann ennich ebbah est funn demm broht, zayld eah immah layva, un dess broht vo ich gevva zayl fa's layva funn di veld is mei flaysh.”
Gott hott dess auskfiaht zu uns, iahra kinnah, vo eah Jesus uf gvekt hott funn di dohda, so vi's aw kshrivva is im zvedda Psaltah, ‘Du bisht mei Sohn; heit habb ich dich gezeikt.’
Fa vass es Ksetz nett du hott kenna veil's shvach voah deich's flaysh, dess hott Gott gedu bei sei ayknah Sohn shikka im gleichnis fumm sindlicha flaysh. Eah voah en opfah fa sinda, un hott di sind fadamd im flaysh.
avvah eah hott ksawt zu miah, “Mei gnawt is genunk fa dich, fa mei graft is mechtich gmacht deich shvachheit.” Fasell, doon ich geahn braekka veyyich mei shvachheit, so es di graft funn Christus uf miah root.
Zu miah, even da vennichsht funn awl di glawvicha, hott Gott dee gnawt gevva es ich dee unbegreiflichi reichi sacha funn Christus breddicha dauf zu di Heida,
Un miah bekenna dess; grohs is dee voahheit es Gott bekand gmacht hott zu uns: Gott hott sich gvissa im flaysh, voah gerecht kaysa im Geisht, voah ksenna bei engel, voah gebreddicht unnich di Heida, voah droh geglawbt in di veld, un voah nuff gnumma in di hallichkeit.
Da Sohn is da glanz funn Gott sei hallichkeit, es gleichlich bild funn sei naduah, un eah haybt alles zammah mitt sei greftich Vatt. Vo eah unsah sinda rein gmacht katt hott bei sich selvaht, hott eah sich anna kokt uf di rechts seit funn demm vo alli macht hott im haychshta.
Fa zu vels funn di engel hott Gott selayva ksawt, “Du bisht mei Sohn, heit habb ich dich gezeikt”? Adda viddah, “Ich zayl sei Faddah sei, un eah soll mei Sohn sei”?
So hott Christus aw di eah nett zu sich selvaht gnumma fa en hohchen-preeshtah vadda, avvah eah voah ufketzt bei demm vo ksawt hott zu eem, “Du bisht mei Sohn, heit habb ich dich gezeikt.”
No habb ich en laudi shtimm fumm Himmel keaht sawwa, “Gukk moll, nau is di vohnung funn Gott bei di mensha, un eah zayld bei eena layva. Si zayla sei leit sei, un Gott selvaht zayld bei eena sei, un iahra Gott sei.