Eah zayld en zaycha ufshtella fa di heida, un zayld di fayawkta funn Israel zammah bringa; eah zayld di leit funn Juda zammah samla es ausnannah kshtroit sinn funn di fiah ekka funn di eaht.
Heichet mich oh, diah islands, un leit es veit vekk voona, heahret dess: Da Hah hott mich groofa funn muddahs-leib on; eah hott mei nohma gnohmd diveil es ich noch in mei maemm iahra leib voah.
Mach dei awwa uf un gukk rumm, si sinn awl am sich fasamla un am zu diah kumma. So shuah es ich layb,” sawkt da Hah, “zaylsht du si veahra vi keshtlichi shtay; du dusht si oh vi en hochtzich-maydel dutt.
Gukk moll, du zaylsht di heida roofa es du nett kensht, un di heida es du nett kensht zayla zu diah shpringa deich da Hah dei Gott, da Heilich Gott funn Israel, veil eah dich hallich gmacht hott.”
Em Hah sei nohma firchta si funn di west, un sei hallichkeit funn di east vo di sunn ufkumd. Eah zayld kumma vi hohch vassah in en revvah, es da vind fumm Hah dreibt.
So feich dich nett, mei gnecht Jakob, habb kenn angsht, oh Israel,’ sawkt da Hah, ‘Ich hohl eich zrikk funn veit ab, un eiyah nohch-kummashaft fumm land es eich kfanga hott. Da Jakob zayld viddah en fridlich un goot layva havva, nimmand zayld een sich feicha macha.
Feel heida kumma bei un sawwa, “Kummet, vella nuff an da berg fumm Hah gay, an's Haus fumm Jakob sei Gott, so es eah uns land veyyich sei vayya, un so es miah in sei pawt lawfa kenna.” Es ksetz zayld naus gay funn Zion, un em Hah sei vatt funn Jerusalem.
“Feel heida zayla sich zumm Hah binna an sellah dawk, un zayla mei leit vadda. Ich zayl unnich eich voona un diah zaylet vissa es da Awlmechtich Hah mich zu eich kshikt hott.
Selli es veit vekk voona zayla kumma un helfa da tempel fumm Hah bauwa. No zaylsht du vissa es da Awlmechtich Hah mich zu diah kshikt hott. Awl dess zayld blatz nemma vann du's gebott fumm Hah dei Gott folshtendich dusht.”
Un ich sawk zu eich, es zayla feel leit kumma funn di east un funn di west un zayla anna hokka essa im Kaynich-Reich fumm Himmel mitt em Abraham, em Isaac, un em Jakob.
No hott da sivvet engel sei hann geblohsa, un's voahra laudi shtimma im Himmel vo ksawt henn, “Di kaynich-reicha funn di veld sinn di kaynich-reicha vadda funn unsah Hah un funn sei Christus, un eah zayld Kaynich sei fa immah un immah.”
Noch demm habb ich gegukt un en grohsi drubb leit es nimmand zayla kann, funn alli lendah, folk, shtamm un shprohcha voahra am fannich em kaynich-shtool un fannich em Lamm shtay. Si voahra geglayt mitt veisi glaydah un henn palma nesht in iahra hend katt.