6 so es leit vissa kenna, fumm blatz es di sunn ufkumd, biss vo see unnah gayt, es es kenn anrah hott vi yusht mich. Ich binn da Hah, un's hott kenn anrah.
“Diah sind mei zeiknisa,” sawkt da Hah, “un mei gnecht es ich raus glaysa habb. Dess is so es diah vissa kennet, miah glawva kennet, un fashtay kennet es ich een binn. Eb ich, voah kenn gott gmacht, un's zayld kennah sei noch miah.
“Dess is vass da Hah sawkt— da Kaynich funn Israel, deah es saylich macht, da Awlmechtich Hah; Ich binn da eahsht un da letsht, unni mich hott's kenn Gott.
Nau dann, heich moll zu demm, du es blesiah gleichsht, du es aus di kfoah hoksht, un sawksht in deim hatz, ‘Ich binn, un's is nimmand vi mich. Ich zayl nee kenn vitt-fraw sei, adda mei kinnah faliahra.’
Ich feedah selli es eich nunnah dredda mitt iahra ayya flaysh; si vadda ksoffa mitt iahra ayya bloot vi mitt seesah vei. No sella awl mensha vissa es ich, da Hah, dei Heiland un Frei-Shtellah binn— da Mechtich Gott fumm Jakob.”
Em Hah sei nohma firchta si funn di west, un sei hallichkeit funn di east vo di sunn ufkumd. Eah zayld kumma vi hohch vassah in en revvah, es da vind fumm Hah dreibt.
Mei nohma is hallich unnich di heida, fumm blatz vo di sunn ufkumd biss vo see nunnah gayt. Ivvahrawlich vadda insens un reini opfahra gopfaht zu meim nohma, veil mei nohma hallich sei zayld unnich di heida,” sawkt da Awlmechtich Hah.