“Dess is vass da Cyrus, da kaynich funn Persia, sawkt: ‘Da Hah, da Gott fumm himmel, hott miah awl di kaynich-reicha funn di eaht gevva un hott miah ksawt fa eem en haus bauwa an Jerusalem in Juda.
Ich zayl een glaydah mitt dei rokk un zayl dei belt um een rumm du, un ich gebb eem da foah-gengah blatz es als dei voah. Eah zayld da faddah sei zu selli es in Jerusalem voona un zumm haus funn Juda.
“Diah sind mei zeiknisa,” sawkt da Hah, “un mei gnecht es ich raus glaysa habb. Dess is so es diah vissa kennet, miah glawva kennet, un fashtay kennet es ich een binn. Eb ich, voah kenn gott gmacht, un's zayld kennah sei noch miah.
“Dess is vass da Hah sawkt— da Kaynich funn Israel, deah es saylich macht, da Awlmechtich Hah; Ich binn da eahsht un da letsht, unni mich hott's kenn Gott.
Doond nett ziddahra un eich feicha. Habb ich's nett fakindicht un foahksawt lang zrikk? Diah sind mei zeiknis. Hott's en anrah Gott unni mich? Es hott kenn anrah Felsa; ich vays funn kennah.”
“Dess is vass da Hah sawkt zumm Cyrus, sei ksalbdah, deah es ich gnumma habb bei sei rechtsi hand, so es eah di heida-lendah ivvah-nemd fannich eem, un di kaynicha iahra greeks-ksha nemd funn eena, so es di deahra uf sinn fannich eem, un di doahra nett zu sinn:
so es leit vissa kenna, fumm blatz es di sunn ufkumd, biss vo see unnah gayt, es es kenn anrah hott vi yusht mich. Ich binn da Hah, un's hott kenn anrah.
Nau dann, heich moll zu demm, du es blesiah gleichsht, du es aus di kfoah hoksht, un sawksht in deim hatz, ‘Ich binn, un's is nimmand vi mich. Ich zayl nee kenn vitt-fraw sei, adda mei kinnah faliahra.’
Ich mach di eahm fumm kaynich funn Babylon shteik un du mei shvatt in sei hand, avvah ich fabrech em Pharao sei eahm, un eah zayld yammahra fannich eem vi en mann es veesht vay gedu is.
Saynet nau, ich laynich binn Een, un's hott kenn gott nayvich mich. Ich mach doht, un ich mach levendich; ich habb vay gedu un ich zayl hayla, un nimmand kann ebbah aus mei hand nemma.