Kummet nau, vella dess ivvah-shvetza,” sawkt da Hah. “Even vann eiyah sinda bloot-roht sinn, si sella veis sei vi shnay, Even vann si sinn vi roht duch, doch sella si sei vi vull.
“Seind shtill un heichet mich ab, diah islands! Loss di leit iahra graft fashteika! Loss si nayksht kumma un shvetza; vella zammah kumma un mitt-nannah richta.
Loss awl di heida zammah kumma, un awl di leit sich fasamla. Vels funn eena hott dess foahksawt, un uns ksawt vass eahshtah blatz gnumma hott? Loss si iahra zeiknisa foah bringa, un veisa es si recht voahra, so es anri's heahra kenna, un sawwa, “Es is voah.”
Sellah es mich gerecht hayst is nayksht, so veah zayld ebbes geyyich mich bringa? Vella mitt-nannah fannich da richtah shtay. Veah fashuldicht mich? Loss een fannich miah shtay!
No hott eah ksawt zu eena, “Diah sind selli vo gukka vella vi gerechti mennah fannich di leit, avvah Gott vayst vass in eiyah hatza is. Fasell vass hohch uf kohva is fannich leit, is en hass fannich Gott.”
Fa diveil es si Gott sei gerechtichkeit nett fashtayn, un vella iahra aykni gerechtichkeit ausshaffa, dann henn si sich nett unnich di gerechtichkeit funn Gott gevva.