“Dess,” hott da Hah ksawt, “is so es si glawva kenna es da Hah, da Gott funn iahra foah-feddah—da Gott fumm Abraham, da Gott fumm Isaac un da Gott fumm Jakob—sich gvissa hott zu diah.”
Fasell habb ich eich dee sacha ksawt lang zrikk; ich habb si ksawt eb si blatz gnumma henn, so es diah nett sawwa kennet, ‘Unsah abgettah henn dess gedu; unsah kshnitzeld gleichnis un gegossanah abgott henn's gedu.’
Diah hend dee sacha keaht, nau gukket si awl oh. So favass vellet diah si nett glawva? Funn nau on sawk ich eich neiyi sacha, fashtekkeldi sacha es diah nett visset.
Vann diah nett oahrich acht gevvet fa awl di vadda in demm ksetz halda es kshrivva sinn in demm buch, un da hallich un furchtboah nohma fumm Hah eiyah Gott firchta,