Eah zayld en blatz sei fa leit aus di kfoah halda; avvah fa di zvay heisah funn Israel zayld eah en shtay sei fa si macha shtolbahra, en felsa fa si falla macha. Un fa di leit funn Jerusalem zayld eah en fang-shtrikk sei.
Fasell sawkt da Hah dess, ‘Gukk moll, ich zayl evil uf si kumma lossa es si nett vekk kenna difunn. Even vann si roofa zu miah, zayl ich si nett abheicha.
Vo-evvah es ich si anna yawk, zayla awl selli es ivvahrich sinn funn demm evila folk, vinsha si veahra doht, leevah es noch levendich sei,” sawkt da Awlmechtich Hah.
Du hosht mei feinda bei groofa es vi uf en fesht-dawk; si sinn geyyich mich kumma funn alli seit. Im dawk fumm Hah sei zann is nimmand vekk kumma adda ivvahrich geblivva. Selli es ich gedrawwa un ufgezowwa habb, henn mei feinda gans ausgrivva.
Ich shmeis mei net ivvah een so es eah kfanga vatt in mei fall; ich bring een zu Babylon im land funn di Chaldayah, avvah eah zayld's nett sayna, un eah zayld shtauva datt.
Nau dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt, “Vi feel shlimmah zayld's sei vann ich moll mei fiah shlimmi gerichta uf Jerusalem shikk—es shvatt, hungahs-noht, vildi diahra un peshtelens—un mach awl di mensha un's fee doht!
Es zayld sei es vann en mann am shpringa is funn en layb, un dutt no en beah ohdreffa, adda es vann en mann in sei haus nei gayt, dutt sei hand uf di vand, un en shlang beist een.