Si henn ksawt, “Kummet, vella ausmacha vass miah du vella geyyich da Jeremia. Es zayla immah preeshtah sei fa uns lanna, mennah mitt veisheit fa uns roht gevva un brofayda fa Gott sei vadda sawwa. Vella een fanga bei sei aykni vadda fadrayya, un vella een nimmi abheicha.”
Ich heah feel leit am mich fashelda, “Angsht is ivvahrawlich,” sawwa si, “farohdet een! Vella een farohda!” Awl mei freind sinn am voahra un vatsha fa sayna vann ich falla zayl; si sawwa, “Fleicht vatt eah fafiaht, no kenna miah een ivvah-kumma un's ausnemma uf eem.”
Fasell, sawk zu eena, ‘Dess is es folk es di shtimm fumm Hah iahra Gott nett keicht hott, un es sei shtrohf nett ohgnumma hott. Di voahheit is kshtauva, un is nimmi uf iahra leftz.
“Si beeya iahra zunga vi en bow; iahra leeya un di unvoahret henn's land ivvah-gnumma. Si gayn funn ay evil ding zumm nekshta, avvah mich doon si nett achta.” So sawkt da Hah.
Da rosht un drekk fumm kessel is dei shand. Ich habb broviaht dich rein macha, avvah du hosht dich nett glost sauvah gmacht sei funn dei unreinichkeit. Fasell, zaylsht du nett viddah rein gmacht sei biss mei zann sich abgekeeld hott.
Di Heida voahra bays, un dei zann is kumma. Di zeit is do fa di dohda richta un fa dei gnechta di brofayda betzawla, un aw selli es heilich sinn, un selli es furcht henn funn deim nohma, un di glenna un di grohsa, un fa selli doht macha es di eaht fadauva.”
fa sei richtes is voah un gerecht. Eah hott di grohs huah kshtrohft es di veld fashmiaht hott mitt iahra huahrahrei, un is ayva kumma mitt iahra fa's bloot funn sei gnechta.”