Allaveil avvah doon di brofayda un preeshtah ksoffa rumm lawfa funn vei. Si henn so feel shteik drinkes un vei gedrunka es si fashtatzt sinn un nett grawt lawfa kenna. Si sinn zu ksoffa fa di visions fashtay es Gott shikt, un si shtolbahra vann si richta.
Ich voah zannich veil eah so sindlich un greedich voah, ich habb een kshtrohft, un mei ksicht fashtekkeld in meim zann. Avvah eah hott ohkalda vekk drayya, un sei ayya hatz nohch gay.
Vann ich naus in's feld gay, dann sayn ich selli es umkumma sinn mitt em shvatt; vann ich in di shtatt gay, sayn ich leit am fahungahra. Di brofayda un preeshtah gayn rumm heah im land un vissa nett vass zu sawwa.’”
En mann es uneahlich reich vatt, is vi en fokkel es oiyah raus breet unni si layya. In di mitt funn sei layva, falost sei geld een un am end is eah yusht vi en unksheidah.
So vi en deeb fashohmd is vann eah kfanga vatt, so is es haus funn Israel fashohmd— si, un iahra kaynicha, iahra evvahshti, iahra preeshtah un iahra brofayda.
Di preeshtah henn nett kfrohkt, ‘Vo is da Hah?’ Selli es acht gevva uf's ksetz henn mich nett gekend; di foah-gengah henn geyyich mich kshaft. Di brofayda henn gebroffetzeit im Baal sei nohma, un sinn abgettah nohch gloffa es nix veaht voahra.
Es land is foll aybrechah, da fluch es druff is macht's land heila, un di vayt in di vildahnis is ufgedrikkeld. Si layva en evil layva, un iahra macht is letz gyoost.
‘Ich habb si nett kshikt,’ sawkt da Hah, ‘si sinn am leeya broffetzeiya in meim nohma. Fasell zayl ich eich ausdreiva un diah zaylet umkumma, diah un di brofayda es am broffetzeiya sinn zu eich.’”
Di leit funn Israel un Juda henn mich fa'eiyaht mitt awl's evil es si gedu henn—di leit, iahra kaynicha, iahra evvahshti, iahra preeshtah un brofayda, di mennah funn Juda un di leit funn Jerusalem.
Fasell gebb ich iahra veivah zu anri mennah, un iahra feldah zu neiyi ayknah, veil fumm vennichshta zumm grayshta sinn si awl greedich fa uneahlich sach; fumm brofayt zumm preeshtah sinn si awl uneahlich.
Dess hott blatz gnumma deich di sinda funn iahra brofayda, un di shulda funn iahra preeshtah; dee es es bloot funn di gerechta datt drinn fagossa henn.
Dayl funn dei mennah vadda geld kshenkt fa bloot fageesa; du nemsht zu feel indressa, tsheahtsht dei nochbah zu feel un hosht mich gans fagessa, sawkt da Awlmechtich Hah.
Mei leit kumma zu diah, so vi leit zammah kumma; si hokka fannich diah un heicha dei vadda ab, avvah si doon si nett ausdrawwa. Mitt iahra meilah lossa si oh si hedda leevi, avvah iahra hatza gukka yusht fa geld.
Iahra evvahshti nemma geld hinna rumm, iahra preeshtah vadda betzawld fa leit lanna, un iahra brofayda broffetzeiya fa geld. Avvah doch falossa si sich uf da Hah un sawwa, “Is da Hah nett unnich uns? Nix shlechtes zayld uf uns kumma.”
Dess is vass da Hah sawkt veyyich di brofayda es mei leit letz fiahra: “Vann ebbah si feedaht, dann fashprecha si eem fridda. Avvah vann eah si nett feedaht, dann rishta si fa greek macha geyyich een.
Eah soll kenn siffah sei, un nett en fechtah, avvah en ruichah mann. Eah soll nett zadda mitt leit, nett uneahlich sei un lushta noch geld adda geitzich sei.
Avvah's voahra aw falshi brofayda unnich di leit, grawt vi falshi teetshahs unnich eich sei zayla. Si zayla kfeahlichi lanning hinna rumm rei bringa, un zayla even da Hah falaykla vo si gekawft hott. Deich dess bringa si bletzlichi fadamnis uf sich selvaht.