Ich shikk een geyyich en gottlohs land; ich bitt een fa selli shlauwa es mich bays macha, fa iahra sach nemma un si rawva, un si nunnah shtamba vi drekk in di shtrohsa.
Hosht du dess noch nett keaht? Lang zrikk habb ich dess ausgmacht. Siddah di alda zeida habb ich's im sinn katt, nau habb ich's gedu. Ich habb dich glost zu-gmavvahdi shtett in shtay-heifa macha.
So, mensha-kind, broffetzei un shlakk dei hend zammah. Loss es shvatt zvay mohl shlauwa, yau, drei mohl. Es is es shvatt fa shlachta, en shvatt fa veesht doht macha, un dess kumd bei funn alli seit.
dann dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: Ich zayl mei hand naus shtrekka geyyich di Philishtah, zayl di Krethiddah leit abshneida un di ivvahricha leit doht macha es am say nohch voona.
Nau gay un fecht di Amalekiddah un butz alles vekk es si henn. Un shpoah si selvaht aw nett, mach alli-ebbah doht, mennah, veibsleit, kinnah, boblen, kee, shohf, kamayla un aysla.’”