dann is eah vi di meiya-helling vann di sunn ufkumd uf en meiya unni volka, vi di helling funn di sunn noch em reyya, es es graws raus bringd funn di eaht.’
Machet eiyah oahra uf, un kummet zu miah, heichet mich ab, so es eiyah sayl laybt. Ich mach en ayvich bund mitt eich; ich gebb eich di shtandhaftich leevi es ich fashprocha habb zumm Dawfit.
“Ich binn da Hah, un gleich es leit iahra recht greeya, ich hass shtayles fa brand-opfah macha. Ich zayl shtandhaftich sei mitt iahra lohn, un mach en ayvich bund mitt eena.
Ich gebb eena en hatz fa mich kenna un fa vissa es ich da Hah binn. Si zayla mei leit sei un ich zayl iahra Gott sei, veil si zrikk zu miah drayya zayla mitt iahra gans hatz.
En mann zayld nimmi sei nochbah adda sei broodah lanna, un sawwa, ‘Lann da Hah kenna,’ fa si zayla mich awl kenna, fumm glenshta zumm grayshta,” sawkt da Hah, “veil ich iahra ungettlichkeit fagebb un nee nimmi an iahra sinda denk.”
Ich zayl en bund funn fridda macha mitt eena, un dess zayld en ayvich bund sei. Ich zayl si ufhokka im land un si fameahra, un zayl mei tempel unnich si setza fa'immah.
Alli goot kshenk, un alli folkumma kshenk kumd funn ovva-heah, un kumd runnah fumm Faddah funn lichtah. Bei eem is kenn fa'ennahring, adda shadda es kumd funn sich drayya.