Mach dei oah uf, oh Hah, un heich mich ab; mach dei awwa uf, oh Hah, un gukk; heich awl di vadda ab es da Sanherib kshikt hott fa da levendich Gott faniddahra.
Si voahra awl am broviahra uns feicha macha, un henn gedenkt: “Si zayla moot faliahra veyyich di eahvet, no vatt's nett faddich gmacht.” Avvah nau, oh Gott, mach mei hand shteik.
Si henn ksawt, “Kummet, vella ausmacha vass miah du vella geyyich da Jeremia. Es zayla immah preeshtah sei fa uns lanna, mennah mitt veisheit fa uns roht gevva un brofayda fa Gott sei vadda sawwa. Vella een fanga bei sei aykni vadda fadrayya, un vella een nimmi abheicha.”
Sett goodes zrikk betzawld sei mitt evil? Doch henn si en loch gegrawva es ich nei falla soll. Denk droh es ich fannich diah kshtanna habb un habb kshvetzt fa si, so es du dei zann vekk draysht funn eena.
Oh Awlmechtichah Hah, du es di gerechta ausbroviahsht, un in's hatz un in di meind guksht; loss mich dich sayna's ausnemma uf eena, fa ich habb mei sach in dei hend gedu.
Mei feinda, doond eich nett froiya ivvah mich, ich binn anna kfalla avvah ich zayl viddah uf shtay. Ich hokk im dunkla, avvah da Hah zayld mei licht sei.