Doch, du kensht mich, oh Hah; du saynsht mich un broviahsht di gedanka in meim hatz veyyich diah. Shlayf si vekk vi shohf es gebutshaht vadda! Setz si raus fa da shlacht-dawk!
Vann diah nett abheichet, dann muss ich laynich heila ivvah hohchmoot vi sell; mei awwa doon biddahlich heila, un's awwa-vassah lawft, veil em Hah sei drubb shohf kfanga sei zayld.
“Du fashtaysht, oh Hah, denk an mich un gebb acht uf mich. Nemm's aus uf mei fafolkah fa mich. Du bisht geduldich, nemm mich nett vekk, denk droh es ich am fashpott vadda binn fa dei sayk.
Sett goodes zrikk betzawld sei mitt evil? Doch henn si en loch gegrawva es ich nei falla soll. Denk droh es ich fannich diah kshtanna habb un habb kshvetzt fa si, so es du dei zann vekk draysht funn eena.
Oh Hah, du hosht mich fafiaht, un ich habb mich fafiahra glost. Du voahsht zu shteik fa mich un hosht gvunna. Ich binn am fashpott vadda da gans dawk lang, alli-ebbah falacht mich.
Avvah vann ich sawk, “Ich zayl nimmi an een denka, adda in seim nohma shvetza,” dann is sei vatt vi en feiyah in meim hatz, vi en feiyah eikshpatt in mei gnocha. Ich va gans matt funn's zrikk hayva, un ich kann's yusht nett du.
Oh, ich vott mei kobb veah en vassah-brunna, un mei awwa en vassah-shpring funn awwa-vassah, so es ich heila kend dawk un nacht fa mei leit es doht gmacht voahra!
Nau dess is unsah frayt: unsah innahlich zeiknis sawkt uns es miah henn uns uf kfiaht in di veld mitt heilichkeit un gettlichah eahnsht, nett mitt menshlichi veisheit avvah in di gnawt funn Gott; un unsah lawf voah even may so geyyich eich.
Miah sinn nett vi so feel anri vo's Vatt Gottes fa'ennahra, un's yoosa fa geld macha. Avvah in Christus shvetza miah fannich Gott mitt ufrichtichkeit, un vi mennah vo kshikt sinn funn Gott.