Heahret uf eiyah opfahra bringa es nix veaht sinn! Eiyah insens is ayklich zu miah. Diah kummet zammah an di zeida fumm Neiya-Moon un uf di Sabbat-Dawwa, ich kann eiyah evili fasamlinga nimmi shtenda.
Eah feedaht sich mitt esh, sei fafiaht hatz drayt een vekk. Eah kann sich selvaht nett saylich macha un sawwa, “Is dess ding in mei rechtsi hand nett en leek?”
Diah hend ksawt, ‘'Sis fa kenn yoos fa Gott deena. Vass goot dutt's uns fa du vi eah sawkt un rumm heah gay vi in dreebsawl fannich em Awlmechtich Hah?
Gevvet dann acht vi diah heahret; fa deah vo hott, zayld may gevva sei ditzu, un deah vo nett hott, zayld's vekk gnumma vadda even vass eah maynd es eah hott.”
Un may vi sell, miah vadda kfunna es falshi zeiyah funn Gott, veil miah gezeikt henn es Gott Christus uf gvekt hott funn di dohda—deah vo eah nett uf gvekt hott vann's voah is es di dohda nett uf shtayn.
Deich dess Effangaylium sind diah saylich vadda, vann diah noch meindet un haldet vass ich gebreddicht habb zu eich. Adda dann voah's fa nix es diah geglawbt hend.
un vo si di gnawt ksenna henn es gevva voah zu miah, hott da Jakobus, da Petrus un da Johannes—dee vo gnumma voahra fa shtandhaftichi aposhtla sei—si henn miah un em Barnabas di rechts hand gevva, un voahra aynich mitt uns es miah zu di Heida gay sedda, un si zu di beshniddana.